Τριαντάφυλλο στο στήθος

" Τριαντάφυλλο στο στήθος "

Tennessee Williams

  Σκηνοβάτες - 2016.

Παραστάσεις στις 26, 27 και 28 Μαΐου στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας!

Προετοιμασία λίγο πριν την έναρξη της πρόβας.

   

   «Είναι μια παράσταση που αγαπήσαμε πολύ όλοι μας!!! Οι ήρωες, μας ταξίδεψαν… μας καθήλωσαν… γίνανε «εμείς» και «εμείς» «αυτοί»… Στο θέατρο «ζεις» πολλές ζωές, νιώθεις αισθήματα που η πραγματικότητα σου στερεί, έχεις την ευκαιρία να πεις όσα η γλώσσα και η καρδιά σου κρατούν κρυφά και αφανέρωτα για τους πολλούς… μα κυρίως σε μυεί σε νέα μονοπάτια που δεν ήξερες ότι υπάρχουν ή που δεν τολμούσες να διαβείς… και κάπως έτσι «συστήνεσαι» ξανά με τον ίδιο σου τον εαυτό!!! Μπαίνουμε στην τελική ευθεία και στα μάτια των «παιδιών» βλέπω το πάθος τους για τον δικό τους ήρωα… Μα βλέπω κι εμένα… Και για αυτό τους ευγνωμονώ…!!! Σας αγαπώ πολύ «Τριαντάφυλλά μου»…!!! Σε λίγο θα «χτυπήσει» το τρίτο κουδούνι… Η Σκηνή θα γεμίσει με «Ρόδα»…!!!

Στην Αμερική του Νότου, δεκαετία του ’50, κάπου μεταξύ Νέας Ορλεάνης και Μομπάϊλ... η Σεραφίνα Nτέλλε Ρόζε μια παθιασμένη και βαθιά θρησκευόμενη Σιτσιλιάνα μετανάστρια, ζει τον απόλυτο έρωτα δίπλα στο σύζυγο που λατρεύει… σχεδόν πρωτόγονα, υπεροπτικά… μέχρι τη στιγμή του απροσδόκητου χαμού του. Τρία χρόνια μετά, η εμφάνιση ενός άγνωστου άντρα, με «χτυπημένο» το ίδιο με αυτό του νεκρού Ροζάριο, κίτρινο τριαντάφυλλο στο στήθος του, έρχεται να την λυτρώσει από τη σκιά μιας «άλλης γυναίκας» και μαζί από το μαρτύριο των ψευδαισθήσεων και των αναπάντητων ερωτημάτων που την έχουν παραμορφώσει συναισθηματικά. Οι χαρακτήρες του έργου είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, οδηγούμενοι από το ένστικτό τους και τη σαρκική τους δίψα, απογυμνωμένοι από κανόνες και περιττές αξιοπρέπειες… Στο τέλος…, ο έρωτας θα γιατρέψει τις πληγές…; θα γεννήσει νέα τριαντάφυλλα…; 

   Σας περιμένουμε όλους για να ζήσουμε μαζί τη μαγεία αυτής της ιστορίας…!!!»

<Σημείωμα της Φωτεινής Φύκα, σκηνοθέτρια του θεατρικού έργου>

Με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα κατά την ευλαβική παρακολούθηση της πρόβας

   Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που περιέχει πολλά κωμικά στοιχεία αλλά ταυτόχρονα δανείζεται και κάποια άλλα στοιχεία από την αρχαία ελληνική τραγωδία. Η «Διονυσιακή λατρεία» είναι ένα από αυτά. Ο Διόνυσος είναι η προσωποποίηση του έρωτα και της χαράς στη ζωή, αλλά παράλληλα τιμωρεί την ανθρώπινη «ύβριν». Έτσι και η πληθωρική Σεραφίνα από τη μια εκφράζει τη μέθη της ζωής και από την άλλη χαρακτηρίζεται από μια υπεροψία και μια υπέρτατη λατρεία του ίδιου της του εαυτού.
Το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» είναι η ιστορία της βαθιάς κρίσης που περνάμε όταν οι αυταπάτες μας καταρρέουν. Οι Σκηνοβάτες με χαρά και ενθουσιασμό θα ανεβάσουν αυτό το έργο, λόγω της αντοχής του απέναντι σε μια κοινωνία σε κρίση, η οποία κυριαρχείται από φόβο και μοιρολατρεία. Όμως οι δυνάμεις του έρωτα και της σάρκας αποτελούν δυναμικοί παράγοντες αλλαγής, απελευθέρωσης και εξέγερσης, μπορούν να γιατρέψουν τη ζωή. Όλοι μας κρύβουμε αυτές τις δυνάμεις μέσα μας, πρέπει να τις ανακαλύψουμε για να ξαναζωντανέψουμε τον κόσμο. Ο Αλβάρο, ένα από τα πιο περιθωριακά και ταπεινά πρόσωπα του έργου το λέει με τον τρόπο του: «Πάντα είναι εποχή για τριαντάφυλλα. Το τριαντάφυλλο είναι η καρδιά του κόσμου, όπως ακριβώς η καρδιά… είναι… η καρδιά του σώματος…»

Στις παρακάτω φωτογραφίες φαίνεται ο ενθουσιασμός που επικραττεί στα μέλη της ομάδας, η σπίθα της δημιουργικής εξερεύνησης στο ταξίδι αυτό προς το σανίδι...